Ik ben een grote fan van feedback. En toch zeg ik vol overtuiging: stop ermee, met dat Feedback Geven!
Waar ik fan van ben is zeggen wat je er écht van vindt. Op een gepast moment je eerlijke mening geven, zonder arrogant te worden. Ik ben altijd blij als mensen dat bij mij doen. Want of het nu gaat over gedrag of resultaten: we leren alleen maar bij als we feedback krijgen, positieve én negatieve.
En we kunnen het allemaal. Enkele voorbeeldjes uit mijn eigen leven: “Tof dat je je bord afruimt”, “Kan het wat stiller, ik krijg hoofdpijn zo”, “Vinger uit de chocopot!” Herkenbaar? Je kinderen (of je partner) krijgen voortdurend jouw feedback, de ene keer wat positiever geformuleerd dan de andere.
Wat ik in die gevallen niet doe is de schuif met feedbacktips-die-ik-ooit-geleerd-heb opentrekken. Niet starten met “Mag ik je even wat feedback geven?”. Of ‘de sandwich’: mijn kritiek verpakken tussen 2 complimentjes. Ook niet krampachtig proberen het woordje “maar’ te vermijden.
Nee, ik doe het gewoon. Jij waarschijnlijk ook. Je had misschien zelfs niet door dat je feedback aan het geven was. Waarom? Omdat het mag in die gevallen. Het hoort erbij.
En mag het dan niet aan je collega, je medewerker, je baas? Goh… ’t Is soms een ingebakken, onbewuste reflex om hier nee op te zeggen. Toch wat jammer wat mij betreft.
En hoe ga je hier nu mee aan de slag? ’t Is wel spannend de eerste keer – toch wat Durven Springen. Maar het maakt alles zoveel makkelijker nadien! Dus zoek een situatie die niet te zwaar is en probeer het. Eventueel kan ik je wat op weg helpen, voor die eerste keer. Het sprongetje wat kleiner maken. Ik hoor het wel als het nodig is.
